تسیں لحضہ ای رٹھے ہوئے نہے پجدے

تُسیں لحظہ ائی رُٹھے ہوئے نہے پُجدے مُڑ سال تاں سَئے جہیا پدھ اے

ہوو اوڈھر ”درؔد؎“ تاں اِنج لگدائے گیا مُک زندگی دا ادھ اے

نِروار نہ کر کسے نکی جہئی گل توں ویسی نویں سِروں رنجگی ودھ اے

دھکہ جھلنڑ دے خوف توں ڈھہہ ویسی میرے سانہہ دی گلی ہوئی کدھ اے