حسین یادیں شہنشاہ ادب مہرغلام محمد درد صاحب

حسین یادیں شہنشاہے ادب مہرغلام محمد دردصاحب

مہرغلام محمد دردصاحب 9 اپریل 1968 وچ سرگوھا شہر دے ہک پنڈ کھوہی گورائیہ وچ پیدا ہوئے
دردصاحب دے والد صاحب دا نام عبدالعزیز ہا دردصاحب دے دو بھرا ہن محمد اسلم تے عبدالرحمندردصاحب دا سارا گھرانہ مذہبی گھرانہ ہا
دردصاحب 5 ویں جماعت تک گورنمنٹ پرائمری سکول کدلتھی توں کیتیاں 9ویں جماعت تک ساہیوال شہر پڑھے میٹرک اقبال
ہائی سکول سرگودھا توں کیتی
دردصاحب نوں خان صاحب طالب حسین درد نال جنون دی حد تک لگاؤ ہا پہلی وار انہاں دا ٹاکرا ساہیوال میلے تے ہویا جتھے طالب حسین دردصاحب دردصاحب دی اتنی نکی عمر وچ اتنی پیڈی تے پکی شاعری سن کے حیران ہو گئے
دردصاحب اپنڑیں فنی سفر دا آغاز تیسری جماعت توں کیتا ہاہ اکثر سکول اچ استاد سبق لکھواندے ہن تے دردصاحب رجسٹر تے دوہڑے لکھ چھڈدے ہن
دردصاحب دا پہلا گیت جو طالب حسین دردصاحب گایا ,,کاں بولیا آنڑ بنیرےتےاج سجنڑ میرے گھر آؤ ہوسن ,, ہاہ دردصاحب دی ذہانت دا ایہہ عالم ہاہ کہ اوہ دس دس گیت اپنڑیں ذہن اچ لکھ کے فیڈ کر دیندے ہن ہفتے بعدوں 2 ہفتیاں بعدوں جدنڑ وی ٹائم لگنے ہا ادنڑ کاپی تے چاڑدے ہن اسی طرح کیئی کیئی دوہڑے نظماں , قطعے مسدساں , رباعیاں ,غزلاں لطیفے الغرض ہر ہر صنف لکھ کے ذہن دے کمپیوٹر وچ سیو کر دیونڑی اور ہوبہو گل کیئی کیئی ماہ بعد کاپی تے لکھنڑی اور مزے دی گل ایہہ ہے کہ نوی شۓ لکھنڑ لگیاں کسے کاپی پنسل دا استمعال نن کردے صرف ذہن اچ لکھ لوونڑی
صرف ایہو نہیں انہن تمام بزرگ شعراء دا کلام یاد ہاہ ہک وار مرحوم فضل بلوچ دے پتر دی شادی دے پروگرام تے دعوت ہاہ دردصاحب نوں انہاں اُتھے ایسے ایسے دوہڑے گائے فضل بلوچ دے کہ اوہ اٹھیا اور دردصاحب دے ہتھ چمیس اور آکھیس کہ میرا پتر مہن انہاں وچوں ہک دوہڑہ وی یاد ناہ دردصاحب فنون لطیفہ دے ماہر ہن گلاں گلاں وچ سؤ سؤ لطیفے نویں بنڑا کے سنڑا دیونڑے اور پتہ وی نہ لگنڑاں کہ فی البدیہہ بنڑا رہ ہن یا پہلے دے لکھے ہن دردصاحب کوئی وی شئے لکھنڑ لگیاں زیادہ توں زیادہ 5 منٹ یا 10 منٹ لیندے ہن ویسے عموماً ٹائم اس توں وی کلوز ہوندا ہاہ انہاں دا
دردصاحب گلاں گلاں دے وچ کائی ہک گل ذہن اچ رکھ کے فوراً اس تے کوئی نہ کوئی شئے لکھ دیندے ہن حیران ھو ونجیدا ہاہ ساڈے نال گلاں وی کر رہ ہوندے ہن کوئی کاپی پنسل وی کوئی ناہنے ہوندی کول وت وی گپ شپ مکنڑ دے بعد نویں دوہڑے اور نویں گیت تیار ہوندے ہن
دردصاحب ساری زندگی رف نہیں لکھیا نہ ہی کدی ضرورت پمدی ہانے ردوبدل دی جو وی لکھیا ہر انداز نال سؤ فیصد بحر دی پکڑ اور قافیہ ردیف دی ہم آہنگی نال لکھیا دردصاحب دے ہک ہک قافیے تے کیئ کیئ دوہڑے ہن ہک ہک ردیف تے کیئ کیئ دوہڑے ہن انہاں ساری زندگی خارج البحر نہیں لکھیا ہک وار مہن اکھیونے کہ مہرصاحب جس دن غلام محمد درد ایہہ محسوس کیتا کہ میراکلام لوگ فیملی وچ بہہ کہ نہیں سُنڑ سگدے اس دن غلام محمد درد اپنڑی قلم بھَن دیسی
مہرصاحب آدھے ہن کہ اجکل کجھ شاعر ایسی شاعری کر رِہ ہن کہ باحیاء بندا اکلہا بہہ کے وی نہیں سنڑ سگدا
مہرصاحب زیادہ تر اسٹیجاں تے فی البدیہہ لکھدے ہن اسی طرح گلوکاراں نال پروگراماں تے جاون ہاہ تاں اتھے وی زیادہ تر فی البدیہہ گیت اور دوہڑے لکھ دیندے ہن اور وت دُھن وی فوراً تیار کرنی اور گلوکار نوں سمجھاونڑی دردصاحب دا اسی وجہ توں بہت سارا کلام سیو نہیں ہو سگیا کیونکہ اکثر مہرصاحب انہاں گلوکاراں نوں گوا کے وت اپنڑیں کول اندراج نن کردے
اور وقت دے نال نال آڈیو کیسٹاں ختم ہوون دی وجہ توں سارا کلام منظر توں غائب ھو گیا
دردصاحب کول 1991 دے وچ اسلام آباد یونیورسٹی دا پرنسپل گیا ملاقات تے اس دردصاحب نوں آکھیا کہ میں کسے دوست توں تہاڈی غزل ,, ہنجوں دے وس پئیاں اکھیں میرے کموں گئیاں اکھیں ,, سنڑی ہے اور میں ایہ نظم سنڑ کے ساری رات سو نانہہ سگیا کہ آخر ایہ درد کونڑ ہے کتھوں دا ھے کے جادو ھے اس بندے کول اور میں پچھدا پچھدا دو دن دی تلاش توں بعد تہاڈے کول کھوہ گورائیہ اپڑیاں اور میں تون حلفن آدھا کہ قیامت تک تہاڈی ایہہ نظم نہیں مر سگدی اس دا ہر ہر لفظ زندہ راہسی دردصاحب اگوں اس پروفیسر عرضوئی کیتی کہ تساں میرے نال آؤ تون میں ماہانہ ڈیڑھ لکھ روپیہ تنخواہ دیساں تساں صرف اُتھے ادب تے ریسرچ کرنی ھے دردصاحب اس نوں بہت ٹالیا مگر اوہ نہ منیا اور بضد رہیا کہ تون نال لَئے کے ونجنڑائیں دردصاحب اوہن ساہیوال ہوٹل تے لَئے گئے اور چاہ پانڑی پیوا کے اوہن آدھن تساں اتھائیں بئوہ میں گھروں کپڑے چائی آنواں دردصاحب گئےتاں سہی پر آئے کوئی نہ اوہ نمانڑاں سارا دن انتظار کردا رہیا اور دردصاحب نورپورتھل اپڑے ہوئے ہن بلآخر ناامید ہو کے اوہ پروفیسر واپس چلا گیا
اسی طرح ہدایتکار سیدنور دردصاحب کول توڑ گیا اور گزارش کیتی کہ تساں اساڈے نال لاھور آؤ 3 لکھ ماہوار دیساں تون تساں اسن گیت لکھ کے دیونڑے ہوسن فلماں کانڑ اور ڈائیلاگ وغیرہ دردصاحب حسب معمول ایہہ آکھ کے انکار کر دتا کہ میں کسے دا پابند نئیں ھو سگدا مئن جو میرا ضمیر آکھسی اوہ لکھساں کسے دی آکھ تے لکھت کداں نئیں کیتی
اسی طرح عطااللہ خان عیسی خیلوی وی کیئی وار دردصاحب کولوں گئے ھن اور انہاں دردصاحب نوں آکھیا کہ تساں پکے پکے میرے نال ایڈجسٹ ھو جاو میں صرف تہاں دی شاعری گاساں اور تساں میرے سیکرٹری بنڑ جاو میں تون منہ منگی تنخواہ دیساں دردصاحب اوہن آکھیا کہ میں شاعری تنخواہ واسطے نانہہ کردا تساں کوئی ہور بندہ ڈھوڈھ لوو عیسی خیلوی جانڑ لگیاں آکھیا کہ اتنڑاں تے کرو چا کجھ گیت تے دے دیئو مئن تہاڈا کلام بہت پسند ہے اس وقت دردصاحب اوہن 2 رجسٹر چا دتے ھن گیتاں دے جو کہ عطااللہ گاۓ وی ھن
اس توں بعد دردصاحب دی سرکاری نوکری لگ گئی ٹیوب ویل آپریٹر دی جو کہ انہاں ہک ماہ سرانجام دتی اور اس توں بعد اوہن خیرآباد آکھ دتا
اس توں بعد محکمہ فوڈ اچ سرکاری جاب لگی دردصاحب دے لیکن اوہ وی مزاج نوں راس نہ آئی
اس توں بعد دردصاحب ساہیوال سکول اچ پرائیوٹ ٹیچر لگ گئے دو ماہ تک دند تلے کانہ دے اندونے اس توں بعد ریٹائرمنٹ لَئے لیونے
وت دردصاحب پٹھان کوٹ (ساہیوال) وچ اپنڑاں کریانہ سٹور کھولیا پر دو ماہ بعد ہی کم ٹھپ ہو گیا
دردصاحب تے اتنڑاں کلام دا الہام انہاں دی درویشی صفت دی وجہ توں ہوندا ہاہ میری جدنڑ وی دردصاحب نال ملاقات ھوۓ ہاہ میں حیران ھو ویندا ہم اتنڑاں سادہ عاجز اور ملنگ بندہ میں زندگی اچ نئیں ڈٹھا دردصاحب اچ ذرا برابر وی وڈپ یا اکڑ ناہی نکے بال توں لَئے کے بزرگاں تک ہر ہک نوں اٹھی کے سلام کرنا اور انتہا دی عزت کرنی ادھا ادھا گھنٹہ نکے نکے بالاں نال گپاں لاندے ہن اور اونن لطیفے سنڑاندے ہن
مہرصاحب کدی ایہہ فرق نہ کیتا کہ میں ایڈا وڈا شاعر یا شہرت یافتہ بندہ ہاں انہن اگر تُرٹی منجی وی ملے ہا تاں اس تے وی خوشی محسوس کردے ہن شکوہ کدانہہ ناہ سنڑیا انہاں دی زبان تےاور انہاں دی کامیابی دا سبب وی ایہا عاجزی اور فقیرانہ پن ہاہ دردصاحب گلہ خراب ہوون دی وجہ بیمار ہوئے تے اوہ بیماری ودھدی ودھدی ٹائٹنس بن گئی دردصاحب نوں 17 دسمبر 2014 وچ سرگودھے توں الائیڈ ہسپتال لے جایا گیا جتھے اوہ راتی ساڑھے گیارہ وجے خالق حقیقی نوں جا ملے  دعا ھےاللہ تعالیٰ ساڈے دلاں دی دھڑکن تے کروڑاں دکھی دلاں دی ٹیک مہرغلام محمد درد صاحب نوں جنت الفردوس اچ اعلی مقام عطا کرے آمین ثم آمین
ازقلم   بندائے ناچیز  مہرمدثرسیال