اسیں تیرے مگر جو بھل پئے ہاسے

اسیں تیرے مگر جُو ٹِھل پئے ہاسے کدھی کئیں تاں لاونڑاں ہائیا

ساڈی سنگت دا گاہنڑاں زندگی بھر پا کے لٹکاونڑاں ہائیا

جداں ساڈا ہور جہان تے کوئی ناہ سانوں کیوں ٹُھکراونڑاں ہائیا

تیرا حق ہاہ ”درؔد؎“ ڈُلانڑیاں دا بھارا دیگر چاونڑاں ہائیا

کونڑ چیندائے کئیں دے بھارے

غزل

کونڑ چَیندائے کئیں دے بھارے سوچنڑاں وی چھوڑ دے
دوستاں دی ٹیک بارے سوچنڑاں وی چھوڑ دے

دشمناں دے وار توں بچنڑائی تاں منگ رب توں مدد
وَیر لیندے نہوں ونگارے سوچنڑاں وی چھوڑ دے

لحظہ بھر دے سوگ بدلے اِس بھری کائینات وچ
دیسی کوئی ہاسے ادھارے سوچنڑاں وی چھوڑ دے

پار لگدن بھولیا بیڑے توقّل دے سداں
ایہہ ملاح لیسن کنارے سوچنڑاں وی چھوڑ دے

رات دے کَٹ نئیں جَگارے تاریاں دی آس تے
ساتھ چھڈ ویندے نی تارے سوچنڑاں وی چھوڑ دے

اپنڑیں ہوون یا پرائے ٹُردیاں دے نال ہِن
ہِن صعیفی دے سہارے سوچنڑاں وی چھوڑ دے

درؔد؎“ دو دِہنہ جیونڑائی تاں مانڑ بس اللہ تے رکھ
باقی ہِن کُوڑے پَسارے سوچنڑاں وی چھوڑ دے

اسیں ماڑے سرکار تسیں چنگے او

گیت

اسیں ماڑے سرکار تُسیں چنگے او
ساڈا کی اے تکرار تُسیں چنگے او

تُسیں سچے اسیں کوڑے تُسیں سوہنڑے اسیں کوہڑے
تُسیں سونا اسیں سکہ تُسیں ہیرے اسیں روڑے
تُسیں پھُل اسیں خار تُسیں چنگے او
ساڈا کی اے تکرار تُسیں چنگے او

تُسیں ستھی تے سیانڑے اسیں کملے تے جھلّے
تُہاڈے ویہڑے روشنائیاں ساڈا ڈیوا وی نہ بلّے
ساتھوں درجے ہزارتُسیں چنگے او
ساڈا کی اے تکرار تُسیں چنگے او

تُساں راضی تے امیر اسیں ہر توں غریب
تُہاڈے بخت مثالی ساڈے مندڑے نصیب
تُسیں جِت اسیں ہار تُسیں چنگے او
ساڈا کی اے تکرار تُسیں چنگے او

تُہاڈے ماڑیاں محل اسیں پکھیاں دے واسی
تُسیں خوشیاں دے سائیں اسیں ”درؔد؎“ اُداسی
تُہاڈے لگدے چودھار تُسیں چنگے او
ساڈا کی اے تکرار تُسیں چنگے او

مقدراں چا ہرایا ہر گیوسے

غزل

مقّدراں چا ہرایا ہر گیوسے
جیڈے صدمے وی آئے جَر گیوسے

جداں در یار تے اغیار ویکھے
اُدوکے جیندیاں جی مر گیوسے

سنگت دی ہار اِنج بُزدل چا کیتا
پچھانویں اپنڑیں کولوں ڈر گیوسے

اُسے ہے دَر توں جھنڑکاں نال کڈھیا
جَینوں گولنڑ اساں در در گیوسے

سجنڑ دا راہ تے استقبال کرسوں
اِسے سِک اِچ نہ اجتائیں گھر گیوسے

توڑے اوکھا ہا اُس توں پھُٹ کے جیونڑ
ایہہ کوڑا گھُٹ اخیریں بھَر گیوسے

اُوہدے بارے زمانے ”درؔد؎“ پُچھیا
نہ وَلدا کول ہا چُپ کر گیوسے

ساڈا دل تیرے وانگوں ملوٹا جو ناہ

ساڈا دل تیرے وانگوں ملوٹا جُو ناہ تیری ہر ہک سزا نوں اَدا سمجھیائے

خود ریاکار ناسے اسے واسطے توئیں ریاکار نوں بےریا سمجھیائے

ویکھ ساڈا یقیں بھانویں مَنتار ہائیں سَنگ دی بیڑی دا تئن ناخدا سمجھیائے

تیں مداری تے اِنج اَنھّا اتبار ہاہ ہاؤں راہزن مگر رَہنما سمجھیائے

تیرے کَوڑے بُلارے نوں کھنڈ آکھیائے تیری ہر بدعا نوں دعا سمجھیائے

تیرے لالچ نوں دَائیا تے مانڑ آکھیائے تیری نفرت نوں تیرا حیا سمجھیائے

نیک جذبات دی ساری کائینات دا تینوں مُدخود تے فرمانروا سمجھیائے

پیار وچ رکھیائے ملحوظ توحید نوں ساری دنیا توں تینوں جُدا سمجھیائے

”درؔد؎“ سانوں بزرگاں دا فرمان ہے سپ وی پالو تاں وَت اُوہدی سیوا کرو

تیری فطرت دا پَک ہوندیاں وی سجنڑ تینوں لجپال صاحبِ وفا سمجھیائے

بھانویں دنیا تیرا کجھ پئی آکھے

بھانویں دنیا تیرا کجھ پئی آکھے لَڑ تیرا چھُٹ نئیں سگدا

تیرا میرا رشتہ روحاں دا ساری زندگی تُرٹ نئیں سگدا

دیویں ٹیک تاں ساڈے پیار دا ترکہ کوئی دشمنڑ لُٹ نئیں سگدا

رب اِتنڑاں ”درؔد؎“ خلوص دِتائے تیری نسل توں کھُٹ نئیں سگدا

اساں اپنڑاں آپ سنبھال لیائے

اساں اپنڑاں آپ سمال لیائے بھانویں جہیو جہئے ہاں تے جو آں

جھل ماراں سنگت بےفیض دیاں بہوں عرصہ بیٹھے رو آں

اگاں کئیں خودغرض تے نئیں وِسنڑاں آئے ہُنڑ تائیں ہولے ہو آں

بھج بھج کے مگر پچھانویں دے گئے ”درؔد؎“ اخیر کھلو آں

ناہیا جرآت جے درد نبھاونڑ دی

ناہیا جُرت جے ”درؔد؎“ نِبھاونڑ دی میرے سنگ اِچ رَلنڑاں ناہیا

جے رَل گیا ہائیں تاں وانگ پچھانویں دِہنہ ڈَھلدیاں ڈَھلنڑاں ناہیا

اقرار مطابق ساری زندگی قدماں توں ہَلنڑاں ناہیا

اوکھے وقت اچ دھاڑ پرائی وانگوں پڑ چھوڑ کے مَلنڑاں ناہیا