بیٹھوں مل دروازہ وسدیاں دا

بیٹھوں مَل دروازہ وَسدیاں دا جداں ”درؔد؎“ دا بھار ڈُلانڑاں

گل سونا سمجھ کے پا لیا ہیئی چمکیلا پتل دا گاہنڑاں

ہُنڑ پال بُلاریاں اُچیاں نوں متھے لگنڑ دا چھوڑ جُھکھانڑاں

بَہؤ پُھوہڑی گھت پچھتاویاں دی جھل ساری عمر مُکانڑاں