جداں ڈھوڈھیاں ائی لگدے نئیں پئے لبھدے

جداں ڈھوڈھیاں ائی لگدے نئیں پئے لبھدے کیویں رَل کے بہوونڑ دی سوچاں

بدبختی ماتمی کر سٹیائے کیویں خوش خوش رہوونڑ دی سوچاں

راہ ویکھاں ”درؔد؎“ کھڑاتیاں دے یا تختوں ڈھہوونڑ دی سوچاں

ہنجوں دیون فُرصت اکھیاں نوں میں تاں کائی سوونڑ دی سوچاں