ساڈے کہڑے عذر تے کہڑیاں اڑیاں

ساڈے کہڑے عُذر تے کہڑیاں اَڑیاں تیرے نال جو ہویا پیار اے

بھانویں حکم ناجائز وی کر چھوڑیں کداں ہو سگدا انکار اے

اُنجیں اساں وی ”درؔد؎“ حیا دے قیدی ہر ویلے ہائیں سرکار اے

جیویں اُٹھ چُپ کر کے مگروں ٹُردِن بھانویں بال چا نَپِن مُہار اے