ربوں آئے اٹھ پہر مصیبتاں دے

ربّوں آئے اَٹھ پَہر مصیبتاں دے دِس شیشے وانگ بلّپ گئے

بھائیوال کتاب تعلق دی بُرے وقت دے خوف توں ٹھَپ گئے

جہڑے ”درؔد؎“ عروج دے وقت دے وِچ ساڈے ناں دیاں تسبیحاں جَپ گئے

اُوہے کُل انسان بہروپیے نکلے بنڑ لوڑ دے ویلے سپ گئے