توئیں تاں زندگی موت دی ضامنی چائی ہائی وت کیوں اٹھ پہر نہ تگیوں

توئیں تاں زندگی موت دی ضامنی چائی ہائی وت کیوں اَٹھ پَہر نہ تگیوں

جِدے زور ڈِٹھوئی خوشحالیاں دا میرا یار اُدائیں لُڑھ وَگیوں

مینوں سونپ کے جگ دیاں مہنڑیاں نوں وَنج کئیں دے آکھے لگیوں

متھے لگ پیاں ”درؔد؎“ سلام کُجا چھڑا میدھروں ویکھ نہ سگیوں