تینوں ہکو ہک جاتائے دھرتی تے

تینوں ہکو ہک جاتائے دھرتی تے کر نیّت میری تے شک نئیں

تیری ذات دے ہوندیاں قسم خُدا دی کائینات تے پوندی تک نئیں

تینوں ”درؔد؎“ نہ کائی تکلیف دیسی تک غربت سنگت توں تھک نئیں

مینوں باہجھ قصور دے سَٹ گھتنڑاں توئیں سجنڑ دا بنڑدا حق نئیں