پھٹ نئیں مجبور دا حوصلہ تھوڑائی

پھُٹ نئیں مجبور دا حوصلہ تھوڑائی دیدار دا کال نہ دیویں

میری جند کمزور تے اودراں دے باہلے بھار ہمتال نہ دیویں

ہک ہاڑا ”درؔد؎“ غریب کریندائی بےشک زرمال نہ دیویں

پر دل دے ملک چوں دیس نکالی مینوں جھنڑکاں نال نہ دیویں