جاہ رلنڑ دی سجنڑ وی کائی نئیں چھوڑو جے سٹاں تاں درد پنڑیناں

جاہ رَلنڑ دی سجنڑ وی کائی نئیں چھوڑو جے سَٹاں تاں ”درؔد؎“ پُنڑیناں

ہے ڈر مخلوق دے مہنڑیاں دا اسے کانڑ ودا جھنڑکیناں

وِتھ بیلی ہور ودھا لیندن میں جتنڑائی نیڑے تھیناں

اُوہے میری موت دے آہر اِچ راہندن جَیندی نوکری واسطے جیناں