تینوں اتوں اتوں ہر بندہ ہس کے ملسی ڈھڈھوں کوئی ہمدرد نہ بنڑسی

تینوں اُتوں اُتوں ہر بندہ ہَس کے مِلسی ڈھِڈھوں کوئی ہمدرد نہ بنڑسی

کوئی بشر عروج نوں داء تے لا کے تیرے پیر دی گرد نہ بنڑسی

رِہ غیر کجا چھِک وَندو تیرا تیری نسل دا فرد نہ بنڑسی

شک یار مِٹا لَئے لکھ واری کوئی لگدا ”درؔد؎“ نہ بنڑسی